Wczesna Ludwika – niemiecka odmiana typu szklanki o raczej niewielkich (4,5 g), kulistych, lekko spłaszczonych, jasnoczerwonych owocach posiadających miękki, pomarańczowokremowy, soczysty, słodkokwaskowaty, średnio smaczny miąższ z bezbarwnym sokiem. Pestka owoców bardzo mała, kulista. Szypułka średniej grubości, o długości 30–35 mm. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w trzeciej dekadzie czerwca i zwykle przeznaczane są na kompoty. Drzewa rosną silnie, tworząc szerokostożkowate, wyraźnie zagęszczone korony z dużą liczbą drobnych gałązek przewieszających się pod ciężarem owoców. Wcześnie wchodzą w owocowanie. Plonują corocznie i obficie. Wymagają dość intensywnego cięcia prześwietlającego, poprawiającego wielkość owoców. Są wytrzymałe na mróz (kwiaty i zawiązki owocowe rzadko uszkadzane są przez wiosenne przymrozki) i mało podatne na drobną plamistości liści drzew pestkowych.

Rodzi duże (5,2–6,0 g), kuliste czerwone o średnio jędrnym, czerwonym, słodkokwaskowatym i  bardzo smacznym miąższu. Owoce nadają się do zbioru w pierwszej połowie lipca. Ze względu na walory smakowe bardzo przydatne są do bezpośredniego spożycia. Drzewa rosną silnie, tworząc średnio zagęszczone, kuliste korony. Wcześnie rozpoczynają owocowanie, dając bardzo obfite plony. Są wytrzymałe na mróz i mało podatne na drobną plamistość liści drzew pestkowych.

Bardzo stara odmiana rosyjska, opisywana juz w połowie XVII wieku. Owoce są średniej wielkości, kuliste, ciemnoczerwone lub czarne, o soku ciemnoczerwonym. Dojrzewają w piątym tygodniu dojrzewania wiśni.  Drzewa są niewielkie, krzaczaste. Bardzo wytrzymałe na mróz i wrażliwe na szara zgniliznę.