Odmiana znaleziona na wyspie Rugia na początku XIX w. Rodzi duże (150–250 g), wyraźnie wydłużone owoce o niezbyt równej powierzchni i białawozielonej, błyszczącej skórce, czasami z niewielkim, czerwonawobrunatnym, słabym rumieńcem. Miąższ owoców zielonkawobiały, soczysty, kwaskowatosłodki, smaczny w dobrze wyrośniętych owocach. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w drugiej połowie września. Mogą być wykorzystane do bezpośredniego spożycia, na susz i kompoty. Drzewa rosną silnie, tworząc luźne, szerokostożkowate korony. Stosunkowo późno rozpoczynają owocowanie, dając niezbyt regularnie obfite plony. Są długowieczne, wytrzymałe na mróz i podatne na parcha.