Francuska odmiana popularna w całej Europie, znaleziona w 1760 r. Ma duże (200–250 g), wydłużone owoce, czasami z charakterystyczną pręgą, o zielonej, niekiedy lekko ordzawionej skórce, bez rumieńca. Miąższ owoców kremowy, drobnoziarnisty, słodki, średnio smaczny. Owoce nadają się do zbioru w drugiej połowie października, ale mogą pozostać na drzewie kilka dni dłużej. W pełni dojrzałe przydatne są do bezpośredniego spożycia. Drzewa tworzą szerokostożkowate korony. Dość późno rozpoczynają owocowanie, plonując obficie, ale zwykle przemiennie. Na mróz są stosunkowo wytrzymałe, na parcha – średnio podatne.