Prawdopodobnie włoska odmiana uprawiana już w czasach rzymskich. Dawniej w Polsce bardzo popularna.  Ddziś spotykana rzadko, głównie na południu i wzdłuż Wisły. Ma średniej wielkości lub duże (180–250 g), nieco pękate owoce o zielonkawożółtej skórce, często z małym, pomarańczowoczerwonym, słabym rumieńcem. Miąższ owoców biały, soczysty, drobnoziarnisty, słodki i lekko winny, smaczny.Owoce nadają się do zbioru  w drugiej połowie września. Zerwane na początku dojrzałości zbiorczej dają się przechować przez około miesiąc. Przydatne są przede wszystkim do bezpośredniego spożycia. Drzewa rosną dość silnie, tworząc stożkowate, słabo zagęszczone korony. Zaczynają wcześnie owocować, plonując bardzo obficie, ale nie zawsze corocznie.