Odmiana niemiecka odnaleziona i opisana miedzy 1750 a 1800 rokiem. Ma niewielkie, owalne owoce, zwykle ścięte przy kielichu i szypułce. Skórka gruba, gładka o żółtawozielonej barwie z paskowanym, czerwonym rumieńcem. Miąższ owoców zielonkawy, zwięzły, gruboziarnisty, średnio soczysty. W czasie przechowywania nabiera żółtawego odcienia i lepszego – słodszego – smaku. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w drugiej dekadzie października. Dają się przechować nawet do czerwca. Późną zimą mogą być zjadane jak jabłka deserowe. Drzewa charakteryzują się umiarkowaną siłą wzrostu. Zaczynają owocować średnio wcześnie, bardzo obfite plony dając co drugi rok. Mają niewielkie wymagania glebowe. Są wytrzymałe na mróz i mało podatne na parcha.