Odmiana o nieznanym pochodzeniu, spotykana w polskich sadach od połowy XVII w. Rodzi małe (15–18 g), lekko wydłużone, brunatnogranatowe owoce z silnym, niebieskim nalotem. Miąższ owoców złotawy, zwięzły, średnio soczysty, słodkawy i lekko cierpki. Miąższ całkowicie odchodzi od niedużej pestki. Owoce nadają się do zbioru w połowie września. Zrywane w późnniejszych terminach się słodsze. Przeznaczenie owoców: marynaty octowe, powidła. Drzewa charakteryzują się silnym wzrostem. Początkowo tworzą korony stożkowate, później – kuliste. Stosunkowo późno rozpoczynają owocowanie, ale potem dają regularnie obfite plony. Są wytrzymałe na mróz i podatne na szarkę.