Szklanka Wielka – odmiana o nieustalonym pochodzeniu. Ma kuliste lekko spłaszczone, pomarańczowoczerwone owoce, większe niż u innych szklanek (5,0–5,5 g), o żółto-kremowym, stosunkowo miękkim, soczystym, wyraźnie kwaskowatym miąższu i bezbarwnym soku, w zależności od roku – smaczne lub średnio smaczne. Pestka owoców mała, kulista. Szypułka średniej grubości, zwykle o długości 30–40 mm. Owoce dojrzewają w trzeciej dekadzie czerwca, ale mogą pozostać na drzewie kilka dni dłużej. Nie pękają i nie gniją. W odróżnieniu od owoców innych wczesnych odmian wiśni nie są zjadane przez ptaki. Nadają się przede wszystkim na kompoty. Drzewa charakteryzują się silnym wzrostem. Początkowo tworzą korony szerokostożkowate, później – kuliste, czasami lekko się zagęszczające i zatracające przewodnik. Zaczynają owocować dość wcześnie. W młodym wieku dają umiarkowanie obfite plony, w starszym – obfite. Na mróz są wytrzymałe (zawiązki owocowe rzadko uszkadzane są przez wiosenne przymrozki), na drobną plamistość liści drzew pestkowych – średnio podatne.